kabullenildiğinde olgunlaştıran acı gerçekler

Hayatta yapayalnız olduğunuzu, kendinizden baska kimseniz olmadığını kabullendiğinizde olgunlaşıyorsunuz ve sonra hayat gerçekten daha kolay… Sıfır beklenti, sıfır hayal kırıklığı, sonsuz huzur…

sevginin her şeye yetmediği.

bazı insanlarin safi kotu oldukları ve cabalamamanız gerektigi.

Hayatta düşüş olmadan yaşamanın imkansız olduğu ve her düştüğünde kendi başıma kalktığımda daha güçlü hayata tutunduğum

hayır canavar üç yıl önce markette süt seçmesine yardım ettiğin teyze seni düşünmüyor.

kimsenin onu ilk tanıdığım haliyle kalmadığı ve kalmayacağı

"Ben bunu bir ömür severim" dediğiniz insanlardan soğuduğunuzu kabullendiğiniz an.

Darbe almadan,hasar görmeden dik duramıyorsun

ailene bile sırtını yaslayamayacağın gerçeği.

ders sen ogrenene kadar devam eder.

İnsanların bu kadar bencil olması. Birisinden bir şey istemek gelmiyor içimden kendi işimi kendim yapmayı bu sayede insanın kendi kendine yettiğini öğrendim

ölüm

Her zaman için herkesin her şeyi yapabileceğini bilmek ve buna göre yaşamak. Başka bir deyişle o bunu yapmaz, şu şunu demez, bu kötülük nedir bilmez dememek. Ne biliyim işte şurdaki,burdaki,ordaki,ben,sen,o,biz,siz,onlar.... herkesten her şeyi bekle nokta

Uygun şartlar oluştuğunda herkes her şeyi yapabilir.

terkedilme ve ölüm ikisinide ağır şekilde yaşadım hala kabullenemedim kabullensem bambaşka olacak, olgunlaşacağım farkındayım ama yapamıyorum işte galiba asla olgun biri olamıyacağım

Karşılıklı ne tür bir ilişki olursa olsun bu ilişkiyi tutan şeyin senin çaban olduğunu fark etmek . Senin insanları düşündüğün kadar onların seni düşünmediğini ve aslında sadece ihtiyaç duyduklarında akıllarına geldiklerinin bilincine varmak

insanın kendisinden başka kimsesi olmadığı. çevre hep gelip geçicidir. o gitmez dediğiniz veya bilmem kaç senedir hayatınızda olan insanlar bile.

Bence aşkın karşılık bulmaması, farkına vardığında her şey için çok geç oluyor, o çocukça sevgi yerini olgunluk ve acı ile durumu kabullenmeye bırakıyor.

sevilmediğimi anlayıp kabul ettiğimde ne bileyim içimde bişeyler kırıldı. sanırım o gün büyüdüm

Bugüne kadar hayata bir kez daha gelecekmişim gibi, hiç kadrimi kıymetimi bilmeden yaşamışım... Kendime bir gençlik borcum var-mış, bilmiyordum. zararın neresinden dönülürse kardır derler, iyimser bir yaklaşım. Zararımdan bu kadar şeyi kaybederek döneceğimi bilseydim annemi daha önce dinlerdim. benim keşkem bu olsun. bir insanın hem kendisine vereceği en büyük ceza hem de en iyi hediye. bundan sonra beni hiçbir şey yıkamaz demiyorum, daha yıkılacağım anlarım olacak ancak bu hasarın üzerinden nasıl kalkacağıma/ toparlanacağıma ben karar vereceğim. doğru yola girdiğinizi hissetmek nasıl bir şey-miş sadece öğrenmedim, sadece anlamadım, bizzat hissediyorum. “bir zamanlar eski bir köy evinde, bir ana bir kız yaşar güzellik içinde ben vurgunum o zamanlar bu yare, kıvranıp dururum yar bana bi çare ... merhabalar, ben bu yerlerden biriyim uzunca zamandır bizim haneden firariyim ... çaresizlik içinde geri döndüm, bana yol gözüktü ev yoluna koyuldum çok geçmedi bir ses duydum duruldum, güne döndüm yüzümü döner dönmez vuruldum”

Dünya acımasız ve çok güzel

eninde sonunda kendi benliğimle kalakalacağım.

sıkıntıları olan ve kendini kötü hisseden insanlara onlar şahsi olarak yardım istemediği ve tamamen biçare olmadıkları sürece yardım edilmemelidir. çünkü kötü günler geride kalır ve kör gözünü açtığında kırdığı ilk şey bastonu olur.

ben sözlükte dolaşırken abim arkadan bu başlığı gördü ve direkt şöyle dedi, "insanların değişmeyeceği. ne yaparsanız yapın, sözleri değişse bile içleri değişmez."

ne güzel demiş aykut hocam (bkz: bazı çiçekler bazı topraklarda olmuyor)

Size bazı acı gerçekleri bırakayım: 1-) hayat adil değil. Birisi size kötülük yaptı diye kötülük görmeyecek, hatta iyilik bile görebilir. Yani kötüler yaptığının bedelini çoğunlukla ödemez. 2-) siz üzüldünüz diye hiçbir şey değişmez. Üzüldüğünüzle kalırsınız. O yüzden üzüntünüzü bir kenara bırakın, kimsenin umrunda değil üzülmeniz. Ayağa kalkın ve mücadelenize devam edin. 3-) kurduğunuz hayallerin yüzde 99,99'u olmayacak. Ama olsun, kırıntıları bile insanı mutlu eder bazen. O yüzden siz hayal kurmaktan vazgeçmeyin de aynı zamanda. 4-) insanların çoğu mış gibi yaparak yaşar. Buna alışın, çoğu kişi sizi seviyormuş gibi sizi önemsiyormuş gibi sizle ilgileniyormuş gibi... Yapar. Bunlara da alışın ve insanlara fazla değer atfetmeyin. Özetle yalnız başınızasınız büyük oranda bu hayatta. Kendi mücadelenizi kendiniz verin. Başkaları için değil kendiniz için yaşayın.

ölüm sandığımız kadar uzakta değil

Yemeden büyüyemezsin dedikleri şeyin kazık olduğu gerçeğini kabullenmek

şunu kabul etmek lazım ki sürekli tanımadıklarımız ölmeyecek. bir gün bizim de annemiz, babamız, kardeşimiz, anneannemiz, dedemiz ölecek. belki de öldüler. hayatımda çok önemli kayıplar verdim 24 yaşıma kadar. olgunlaştım evet, ama büyüdüm mü ondan emin değilim. yaşama dair hala ne bok yiyeceğim konusunda hiçbir fikrim yok. sözün özü arkadaşlar, ölüm var ve bu belki de hayatın en büyük gerçeği.

Zorlayınca kırılıyor, zorlamamak lazım...

Sevilmediğini ve sevilmeyecegni kabul etmek

insanlar yarak gibidir. okşadıkça kalkar ve en nihayetinde boşalıp elinizi yüzünüzü kirletir.